See Me

See Me is een sociaal-professioneel integratieproject voor vluchtelingen.

Onze doelstelling is enerzijds sociale integratie.
De vluchtelingen helpen en begeleiden tijdens het hele proces van vestiging in ons land.

En anderzijds professionele integratie

Professionele activiteiten creëren in combinatie met een inburgeringscursus en taal- en digitale opleidingen.

Ons verhaal is dit...
Mijn verlangen groeide met de dag om iets te doen voor de mensheid, om weg te komen van deze plaats die ik comfortabel bezette als toeschouwer van het trieste nieuws waar we naar kijken.
Maar wat kun je doen van zo ver weg?
Ik ontdekte de burgerbeweging in het Maximilian Park door te tolken voor een jongetje en ik ontdekte ook de mogelijkheid om mensen in ballingschap te helpen.
Er waren geen grenzen meer om over te steken, het was gewoon daar, een paar minuten van mijn huis.
Ik was net terug uit het buitenland met geld om mijn modecollectie te lanceren, mijn droom. Ik had ook net een huis gekocht. Ik besloot mijn middelen om te zetten in een levensproject, een menselijk project.
Met de legale status van migrantenhuisvesting gecontroleerd, was er niets dat me tegenhield.
Ik deed een verzoek om donaties van matrassen en dekens om dit grote lege huis onder te brengen.
En een golf van solidariteit volgde.
Een groep van tien Soedanezen arriveerde en ik verwelkomde hen met mijn moeder, mijn zoontje en een verpleegster, Camille, die me een handje kwam helpen.
Het huis wordt omgevormd tot een opvangcentrum, waar ze worden opgevangen, verzorgd, gevoed, geluisterd, met verschillende ploegen voor de was, de bereiding van de maaltijden en alle logistiek.
Naarmate de dagen verstrijken, stijgt het aantal van 60 tot 80 personen per nacht.
En ik werd de coördinator van dit hostel zonder dat ik er op voorbereid was.
Het avontuur was zowel vermoeiend als magisch.
De vluchtelingen kwamen uit India, Soedan, Syrië, Eritrea, Ethiopië, Egypte, Tunesië, Oost-Europa, Jemen, Libië en elders.
Na twee maanden opvang verlaten de mensen die ik heb opgevangen mijn huis om naar een nieuwe opvangplaats te gaan.
Een heer, François de Borghrave, die van mijn investering had gehoord, belde me op om voor te stellen het avontuur voort te zetten in zijn huis, dat hij gedurende 18 maanden ter beschikking zou stellen voor de opvang van migranten.
Een nieuwe ontvangstplaats was geboren.
Het huis kreeg de naam Maison François ter ere van de eigenaar.
In dit huis zal alles veranderen, het is daar dat ik alles zal leren. Ik ga leren wat een asielaanvraag is, wat het is om oorlogsslachtoffers te begeleiden, de stappen die je moet ondernemen voor een medische dekking en hoe je mensen helpt om zichzelf te behandelen, hoe je inzamelingen van giften organiseert en waar je ze kan vinden, de stappen die je moet ondernemen wanneer één van de opgevangen personen wordt opgesloten in gesloten centra, socio-professionele integratie, en zo vele andere.

Voor dit alles was een netwerk nodig, een enorm netwerk, van artsen, osteopaten, psychiaters, maatschappelijk werkers, advocaten, politieagenten, taalleraren, tolken, journalisten, professionele coaches en vrijwilligers, allemaal solidair.
We moesten schema's opstellen, de rollen en opdrachten van elke persoon in dit huis definiëren en regels opstellen voor het goede verloop van het project.
Ik moest de belangrijkste punten van de vreemdelingenwet leren, mijn rechten en plichten als solidaire burger aan het hoofd van deze grote menselijke verantwoordelijkheid.
Vervolgens hebben de vrijwilligers (waarvan de meesten psycholoog zijn) en ik samen een volledig begeleidingsplan opgesteld, dat begint met de ondersteuning van de asielaanvraag en eindigt met de organisatie van sportieve en culturele activiteiten.
Er zijn twee nieuwe taken gecreëerd: ondersteuning van de werkgelegenheid, wanneer onze begunstigden een werkvergunning hebben gekregen, en ondersteuning van de huisvesting wanneer zij asiel hebben gekregen.
Het is niet gemakkelijk om
Het is niet gemakkelijk werk te vinden wanneer je net bent aangekomen in een land waar je de taal of de cultuur niet kent.
Niet gemakkelijk wanneer je de administratieve en juridische kennis van het land nog niet hebt verworven. Niet gemakkelijk wanneer je het slachtoffer bent van sociale afwijzing, wat heel vaak gebeurt.
Ik heb een groot probleem kunnen vaststellen, een obstakel voor sociaal-professionele integratie. De vluchteling staat voor een dilemma: een opleiding volgen of werken?
Werken zonder opleiding in met name de taal en zonder validering van zijn diploma's staat gelijk aan een baan die niet beantwoordt aan zijn vaardigheden en doelstellingen.
Een opleiding volgen terwijl je als vluchteling nauwelijks wordt erkend, betekent dat je geen financiële middelen hebt om voor je gezin te zorgen, dat vaak achterblijft.
Ik moest nu een nieuwe uitdaging aangaan, om een nieuwe
Ik moest een nieuwe uitdaging aangaan, een nieuw waardig leven helpen opbouwen met een waardige baan.

En ik besloot de vereniging See Me op te richten.
Imane El Kart
Voorzitter van de vereniging See Me