Guidef Recup

Guidef Recup, opgericht in mei 2019, is een vereniging die zich inzet voor de professionele integratie en sociale reïntegratie van jonge meisjes in de regio ten zuiden van de Sahara (van 18 tot 26 jaar) tijdens hun academische loopbaan. De oprichting van deze vereniging is het werk van een inwoner van deze regio, die nu in de Europese Unie woont.

Deze vzw is ontstaan uit de ervaring van de oprichtster ervan (Ghislaine Fotsing) en uit haar eigen academische loopbaan in Afrika, waarin zij de volgende vaststellingen heeft kunnen doen om concrete oplossingen te vinden:

Moeilijkheden voor het meisje om een universitaire studie te volgen (of af te ronden) wegens gebrek aan financiële middelen;
Gebrek aan steun van familie;
Gebrek aan werkcultuur bij studenten;
Gebrek aan sociale steun van de overheid in de universiteiten;
Academische programma's sluiten soms niet aan op de economische realiteit, wat leidt tot problemen bij het vinden van banen en stages;
Deze verschijnselen vormen samen een soort spiraal van sociale uitsluiting, met als gevolg schooluitval, prostitutie, ongewenste zwangerschappen, enz.

Guidef Recup is een vzw die jonge vrouwelijke studenten in de marge van hun studies ondersteunt en begeleidt in het kader van hun sociaal-professionele integratie in Afrika ten zuiden van de Sahara.

Het beoogt

De onzekerheid van jonge vrouwelijke studenten in Afrika bezuiden de Sahara tijdens hun studie verminderen en hen begeleiden tijdens hun sociaal-professionele integratieproces.

Veertien jaar geleden, toen ik studeerde aan de faculteit economie van de universiteit van Yaoundé 2, vroeg ik me aan het begin van elke maand, in plaats van me te concentreren op de cursus en mijn lessen te begrijpen, af Hoe ga ik het cursusmateriaal betalen? Schoolgeld? Afdrukken op de campus? Internetverbinding? Zo erg dat ik gedemotiveerd raakte.

Op dinsdag 12 januari 2006, toen ik dacht dat ik de armste persoon op aarde was, ontmoette ik mijn kamergenoot, die de nederigheid had me te vragen of ik thuis iets te eten had. Dit was een grote doorbraak en ik zei tegen mezelf dat ik nooit meer mijn tijd zou besteden aan zeuren over mijn lot. Ik besloot dat mijn verleden me niet langer zou bezitten, omdat het me tegenhield.

Op een ochtend werd ik wakker en weigerde ik mezelf als slachtoffer te blijven zien, niet langer excuses te maken. Ik begon bij bedrijven te informeren of ik parttime kon werken.

Ik werd vaak afgewezen, omdat de meeste werkgevers als student aan een staatsuniversiteit het excuus gebruikten dat ik niet was afgestudeerd aan een beroepsschool en daarom niet over de nodige beroepsvaardigheden beschikte. Dit was zeker een teleurstelling, maar ik heb nooit opgegeven. Ik bleef mijn CV indienen bij andere bedrijven, tot ik op een dag een telefoontje kreeg van GETEC (MTN's partner in Kameroen) die me de kans bood om vier dagen per week te werken voor 50.000 CFA frank per maand. Je moet er misschien om lachen, maar met die 50.000 CFA-frank kon ik mijn huur, cursusmateriaal en schoolgeld betalen en mijn buurman helpen.

In Afrika worden wij opgevoed in de cultuur van de loontrekkende, maar vooral van de vindingrijkheid. Ons is geleerd dat je na je studie gemakkelijk toegang hebt tot vergelijkende onderzoeken, en dat je een vaste baan kunt krijgen of vooral in de informele sector kunt blijven. Maar helaas is het systeem ontworpen met veel gelobby, en vermindert het dus alle toekomstperspectieven voor toekomstige afgestudeerden. Bovendien zijn er weinig structuren om jongeren te ondersteunen bij hun maatschappelijke integratie.

Als gevolg daarvan verlaat een groot aantal van hen de school voordat zij hun diploma hebben behaald.

Het risico bestaat dan dat het meisje het slachtoffer wordt van onzekerheid en dat zij vanwege de economische realiteit de school verlaat. Veel te veel meisjes zakken dan onherstelbaar weg in gemakzucht, losbandigheid en zelfs prostitutie, bij gebrek aan toekomstperspectief en het ontbreken van ondersteunende structuren.

Vanuit mijn kleine ervaring heb ik altijd gezweet om mijn leven te zien opbloeien. Ik ken niets bemoedigders dan de pure wil, vastberadenheid, motivatie en moed om hard te werken tijdens en na je studie. Om niet geconditioneerd of afhankelijk van omstandigheden te zijn, heb ik in mijn werk altijd alles gevonden wat ik zocht: empowerment, voldoening en sociaal succes.

In 2009, na het behalen van mijn bachelordiploma, wilde ik mijn masterstudie voortzetten in België. Mijn moeder maakte me duidelijk dat ze niet de financiële middelen had om de visumaanvraag en de registratierechten te betalen. Ik kon haar vertellen dat ik tijdens mijn werkjaren bij GETEC een flink bedrag had kunnen sparen om 10% van het collegegeld te dekken, waardoor ik me kon inschrijven voor een plaats aan de Ecole Supérieure de Communication et Gestion de Bruxelles. Ze moedigde me aan dat te doen, en dankzij mijn inspanningen vulde mijn hele familie aan wat ik had gespaard om de andere kosten van mijn reis te dekken.

Dus startte ik mijn registratieprocedures en kreeg meteen het visum.

Zodra ik in België aankwam, zag ik met eigen ogen hoe succesvol vrouwelijke studenten erin slagen hun studie te combineren met een studentenjob. Ik besefte dat zij erin slagen voor zichzelf te zorgen (huur, schoolgeld, cursusmateriaal, enz.) zonder te wachten op steun van hun familie, terwijl zij goede resultaten behalen. Voor degenen die geen studentenbaan kunnen krijgen en uit gezinnen met zeer bescheiden inkomens komen, zijn er echter aanvullende sociale subsidies om hen te helpen slagen in hun academische jaren.

Ik heb ook gewerkt om mijn opleiding in België te betalen. In deze geest dacht ik aan de meerderheid van vrouwelijke studenten ten zuiden van de Sahara die tijdens hun studie gedesillusioneerd raken en daardoor overspoeld worden door een lawine van problemen en moeite hebben om oplossingen te vinden. Deze studenten leven in omstandigheden van stress, paniek, wanhoop en zorgen en vallen vaak uit voordat ze afstuderen. Een van de sleutels tot succes is hun de mogelijkheid te bieden om tijdens hun academische loopbaan een inkomstengenererende activiteit te hebben om hun sociaal-professionele integratie te vergemakkelijken en hun ontwikkeling als toekomstige vrouwen te versterken. Mijn trots zou zijn om jonge vrouwelijke studenten in staat te stellen de hoogste trede van het podium in hun leven te bereiken. Ik hoop ook dat zij de meest fundamentele gewoonte zullen ontwikkelen, ongeacht de omgeving waarin zij zich bevinden: proactieve meisjes zijn, d.w.z. meer initiatief nemen en vooral verantwoordelijk zijn voor hun eigen keuzes. Daartoe rees bij mij een vraag, namelijk: Hoe kom ik van mijn idee tot actie? De enige manier voor mij om een positieve impact te hebben zou zijn om mijn project operationeel te maken. Zo begon ik in januari 2019 mijn ideeën op een terugkerende manier te organiseren, tot april 2019 toen ik de trigger had om contact op te nemen met het bedrijf Ekumbasi (geleid door een dame met een hart van goud: mevrouw Hortense NDONGO: Business Strategist en ingenieur in beroepsopleiding gespecialiseerd in het structureren, begeleiden en opvolgen van projecten). Het doel was dat ik zou worden begeleid en gevolgd door een competent bedrijf dat mij relevante elementen kon leveren voor mijn project. Na vele gedachtewisselingen tussen Ekumbasi en mijzelf over de officiële start van mijn project, zijn we erin geslaagd het eens te worden over een structurerend programma dat in verschillende assen is uitgewerkt: - Eerste as: december 2019, legalisering en penetratie van de Kameroense markt op legale wijze. - Tweede as: Vanaf januari 2020, ontwikkeling en uitvoering van het project. - Derde as: evaluatie na twee jaar. Om dit te bereiken werken we vanaf april 2019 tot heden om het jonge studentmeisje te laten profiteren van ons doel. Mijn bestaan wijden aan de dienst van precaire vrouwelijke studenten in Afrika ten zuiden van de Sahara vereist regelmatig werk met veel progressiviteit. Voor mij is het doel om zoveel mogelijk te bereiken. Zo werd ik in juni 2019 geïnspireerd tot de naam "GUIDEF RECUP", met als slogan: "Wij recyclen voor U". Deze slogan betekent dat: Guilene Deffo (afgekort Guidef), kleding en kledingaccessoires recupereert (inzamelt) bij mensen (huishoudens, leveranciers) die in Europa wonen om ze ter beschikking te stellen van jonge studentes uit de landen ten zuiden van de Sahara die met extreme precariteit te kampen hebben om hun studies te financieren. Het doel van al deze herstelacties is het creëren van inkomstengenererende activiteiten om het jonge studentmeisje tijdens haar academische loopbaan te begeleiden, te ondersteunen en te stabiliseren. Uiteindelijk draagt het geven van een tweede leven aan de kleding bij tot de autonomie van de jonge student. Het doel voor haar is om te kunnen studeren zonder stress.